“Hiç kimse sizin hangi fırtınayı nasıl atlattığınız ile ilgilenmez, sadece limana gelip gelmediğinize bakar…”

Bu söz, yaşamımdaki ilk tall-ship deneyimim olan Christian Radich ile Kuzey Denizi’ndeki seyahatimden sonra beynime kazındı. Dünya denizciliğinde 3 ve üzeri ana direği olan dev yelkenliler için kullanılan tall-ship serüvenimin baş rolünde boyu 73 m olan, yelken direği 37,7 m’yi bulan, toplam 27 yelkene sahip, o yıllarda 80’ine yaklaşan bu yaşlı kız vardı. Norveç donanması için 1937 yılında inşa edilen bu tall-ship ile Osmanlı Bahriyesi’nin son kabasorta arma (kare yelkenli) okul gemisi Nüvid-i Fütuh’u yâd etmek için yola çıktık. Son seyrini 1908’de yapan bu yaşlı kızı ve onlarca yıl görev yapan mürettebatını aradan geçen yüz küsur yıldan sonra anacaktık.

Rafting ortak ilgi alanımızdan tanıdığım ve Türkiye Rafting Federasyonu’nda birlikte çalışma fırsatı bulduğum Gencer Emiroğlu’nun önayak olduğu bu seyir, Türk denizciliği açısından bir vazifenin yerine getirilmesinin ötesinde o güne kadar (ki bu rekor hala kırılmadı) en büyük Türk mürettebatı yelkenli tekne için bir araya getirmek ve Türk bayrağımızı dalgalandırmaktı. Bunu birlikte başardık!

Hollanda’nın Delfzijl Limanı’nın sığ sularındaki kanaldan çıkarken dümeninde olduğum Christian Radich ile toplam 429 deniz millik, yani yaklaşık 800 kilometrelik serüven başladı. Günler sonra Belçika’nın Antwerp Limanı’nda sona erdi.

Sıradan bir mürettebat olarak yaşadığım bu deneyimi pek çok farklı platformda, “Yelkenlide Başkan, kulüpte Kaptan” ve “Denizde bir kez daha inisiye olmak: Kuzey Denizi’nde yelken” başlıklı konuşmalar yaptım, Makalelerim sayfamda da listelediğim yazım ile Marmara Yelken Kulübü’nün dergisine (Sayı: Şubat 2017, sayfa 70-72) konuk oldum.

Bu konudaki deneyimimi, içeriği sebebi ile, Konferanslarım sayfada bir eğitimci olarak paylaştığım “Kariyer hayali mi, yoksa yol haritası mı?” başlıklı online sunumumda da ele aldım, dilediğiniz zaman izleyebilirsiniz.